پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

۱۰تا ۳۰درصد این حداکثر میزان اجرایی شدن سندی است که به سند تحول آموزش‌وپرورش مشهور است و نزدیک به ۱۳سال از ابلاغ آن می‌گذرد. سندی که قرار بود چشم‌انداز اصلی تحول در آموزش‌وپرورش و نظام تعلیم و تربیت کشور باشد، اما اجرایی نشدن آن از ضعف‌هایی حکایت دارد که ضرورت بازنگری آن را جدی‌تر می‌کند. رهبر معظم انقلاب ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ در جمع معلمان نمونه وقتی می‌خواستند درباره سند تحول صحبت کنند این جمله را به کار بردند: «مسأله سند تحول مسأله دلشادکننده‌ای واقعا نیست.». سال ۱۴۰۳ نیز رهبری در دیدار معلمان فرمودند: «سرفصلی که از همه مهم‌تر است، مسأله تحوّل است. چند سال درگذشته این سند تحول را گذاشتیم در کشو، درش را هم بستیم، هیچ تحرکی انجام نگرفت، ضرر کردیم. حال بحمدا... شنیدم سند مورد بازنگری قرار گرفته که رو به اتمام و در حال نهایی شدن است. نقشه راه برای اجرای آن آماده شده. این سند را جوری بایستی عمل کنیم که در تمام سطوح آموزش وپرورش اثرخودش را ببخشد. نگذارید وقفه ایجاد بشود. این سند روزبه‌روز باید بیشتر و بهتر ترمیم شود.»

سعید معیدفر رئیس انجمن جامعه شناسی ایران بیان داشت که سیاست باید عاملیت خودش را در تحقق دین کنار بگذارد. اولین گام این است که حکومت از تداوم و تشدید مداخله در امر دینی اجتناب کند. دخالت ها در دین، ثلمه‌ای به دین وارد کرده که حالا حالاها آثار منفی آن را خواهیم داشت . اگر همچنان مداخله حکومت در عرصه دین تداوم پیدا کند، نمی‌دانم که سال‌های آینده ما تا چه اندازه با گریز مردم از دین رو به رو خواهیم شد. یعنی الآن نمونه‌هایی هست و می‌تواند شدت بیشتری پیدا کند.فکر می‌کنم اولین گام این است که حکومت از تداوم و تشدید مداخله در امر دینی اجتناب کند؛ بعد خود مردم یا بزرگان جامعه و کسانی که باورهای عمیق دینی دارند، بتوانند با شیوه‌های ترویجی یا تعلیمی اوضاع را به حالت عادی برگردانند.

تنازع میان «سنت» و «مدرنیسم» یکی از چالش‌های جدی و مستمر در پهنه سیاسی و عمومی ایران زمین بوده است. در برهه‌های مختلف تاریخی هم هر کدام از این دو، فضای بیشتری برای اثرگذاری در ساختار سیاسی و حاکمیتی داشته‌اند. پس از نهضت مشروطه تا هنگامه انقلاب سال ۵۷ این طرفداران مدرنیسم بودند که قلمروی فکری و عملی افزون‌تری برای اثرگذاری در جامعه در اختیار گرفتند و پس از سال ۵۷ به این سو، سنت‌گرایان عرصه‌ها فراخ‌تری برای تاخت و تاز در اختیار گرفتند. موضوع، اما زمانی بغرنج‌تر می‌شود که طیف‌های تندرو و افراطی و پوپولیست‌ها از بطن سنت‌گرایان ظهور کرده و فضای زیست را برای نوگرایان به حداقل رسانده‌اند. بیژن عبدالکریمی، استاد فلسفه ایرانی با واکاوی تحولات اخیر در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و عرصه‌های سیاست خارجی به چالش‌های پیش روی جامعه ایرانی اشاره می‌کند. عبدالکریمی با اشاره به دوقطبی سنت و مدرنیسم در ایران به این نکته اشاره می‌کند که «نمی‌توان راه‌حل‌هایی که برای یک قطب قابل پذیرش است را به قطب دیگر تحمیل کرد.» گفتمان انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به شدت از فقر تئوریک رنج می‌برد. این فقر تئوریک به دلیل فقدان نگرش حکمی، فلسفی و پدیدارشناسانه است؛ لذا زیگزالی عمل می‌کند. یکی از خطا‌های راهبردی گفتمان انقلاب این بود که همه نیرو‌های واسطه را از بین برد. امروز نه خود زبانی دارد که با قطب نوگرای جامعه سخن بگوید و نه امکانی را فراهم کرد که نیرو‌های واسطه امکان حضور داشته باشند. متأسفانه گفتمان انقلاب در بخش‌های میانی و پایینی خود این پوپولیسم و خارجی گری را دارد، لایه‌های بالایی در برابر این تندروی‌ها سکوت می‌کنند

در هفته‌های پایانی سال ۱۴۰۲، کمبود دارو دوباره خبرساز شد و کار به جایی رسید که بیماران دیگر به جای هفت‌سین و آجیل شب عید به دنبال انسولین، وارفارین، دارو‌های پیوندی و... بودند. در واکنش به این مسئله، صدای محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس بلند شد. نکته جالب توجه داستان دارویار آنجاست که در زمان تصویب و اجرای این طرح، پایگاه تحلیلی خبری شعار سال با انتشار گزارشات کارشناسی و میدانی مستدل، شکست این طرح را پیش بینی کرده بود. اما هیچ کدام از نهاد‌های نظارتی، امنیتی و حتی مجلس شورای اسلامی و نظام‌های نظارتی در دولت، به این هشدار‌ها توجه نکردند (کلیه اسناد در داخل سایت قابل جستجو و بازبینی است) در واقع به نظر می‌رسد که کشور بشکل زشتی قصد آزمون و خطا در موضوعاتی را دارد که دلسوزان نظام و انقلاب درباره مخاطرات تجربه ان‌ها هشدار می‌دهند. ویروس نابودگر، به نظر شما در کجای چرخه قرار گرفته است؟ آیا باید اجازه داد که مدیرنما‌ها با منافع ملی بازی کنند و دست آخر با چند توجیه و حداکثر یک معذرت خواهی، مخاطرات امنیتی ایجاد شده را ماست مالی نمایند؟ چرا در جمهوری اسلامی، اراده کافی برای محاکمه مدیران ناکارآمد و پیگیری ناکارآمدی مدیریتی وجود ندارد؟ چرا هم راستا با محاکمه قصور، تقصیر، اهمال و ترک فعل مدیریتی، نباید به جرایم همسان در نهاد‌های نظارتی پرداخت؟ اگر نهاد‌های نظارتی بیدار بودند که این اتفاقات در کشور رخ نمی‌داد.

بعد از حاشیه گویی‌های محمد محمدی بخش، رئیس سازمان هواپیمایی کشوری درباره خرید جت شخصی بخشی از واکنش‌ها بر انتقاد از فاز جدید زندگی لاکچری قشر ثروتمند جامعه کنونی ایران متمرکز شده و آن را «ولخرجی جدید رانتخواران» نامیده اند؟! قیمت هواپیمای شخصی از نوع تک‌موتوره فوق سبک که کاربرد تفریحی دارد، در بازار‌های جهانی ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار دلار است و در ایران بین ۵ تا ۷.۵میلیارد تومان فروخته می‌شود. از صحبت‌های رییس سازمان هواپیمایی نیز اینگونه بر می‌آید که همین الان ۲۵۰ فروند جت شخصی در کشور وجود دارد. اما مشخص نیست که آیا از این هواپیما‌ها برای سفر هم استفاده می‌شود یا اینکه فقط جنبه آموزشی یا تفریحی دارند؟ منتقدین با اشاره به ممنوعیت واردات گوشی‌های بالای ۶۰۰ دلار به عنوان کالای لوکس، می‌پرسند که چه طور می‌شود که آیفون ۱۴ به دلیل لوکس بودن رجیستر نمی‌شود، اما به از «ما بهتران» اجازه رجیستر جت شخصی می‌دهند؟ چرا مردم اجازه رانندگی با خودرو با حجم موتور ۲۰۰۰ سی‌سی به بالا را ندارند، اما ثروتمندان مجوز خرید جت شخصی را پیدا می‌کنند؟ همچنین افکار عمومی انتظار انتشار لیست اسامی صاحبان جت‌های شخصی و نوع استفاده از آن‌ها (شخصی، آموزشی، فنی-تخصصی) و روش محاسبه مالیات سالیانه را دارند.

داستان حصارکشی در پارک قیطریه به اسم ساخت مسجد و تقابل افکار عمومی با چند رویکرد صیانت از فضای سبز، ضرورت مسجد سازی باضابطه ، حفاظت از میراث تاریخی ، الزام به مدیریت مشارکتی بجای مدیریت بالا به پائین و سلیقه محور و ...، را نباید صرفا در قالب روایتی از ساخت یک مسجد دنبال کرد. بنظر می رسد که جامعه شهری ایران در حال گذر از پذیرش سیاستگذاری دولتی به سمت نوعی سیاستگذاری مشارکتی و مشروعیت دهی به حکمرانی( تعامل بخش دولتی، خصوصی و حقوق عامه) می باشد. این طور می توان قضاوت نمود که جامعه دیگر اجازه گردن کلفتی مدیریتی و صحبت سلیقه گرای فردمحور با نگاه بالا به پائین ( نظیر نوع برخورد زاکانی در این موضوع) را نداده و فرد و چنین فرایندی را نامشروع نموده و کنار خواهد زد. سیدآرش حسینی‌میلانی، عضو سابق شورای شهر سابق تهران ، در یک نگاه کل گرا به داستان مسجدسازی در پارک قیطریه پرداخته است.

دولت در طی دو سال گذشته نشان داده که برای حل مشکلات و بهبود شرایط به نفع مردم عزم جدی داشته اما به رغم همه اقدامات و تلاش های بی وقفه، به نظر می رسد توجه چندانی به اهمیت جابجایی مدیران بجا مانده از دوره دولت گذشته صورت نپذیرفته و شاید به همین خاطر است که تلاش های شبانه روزی دولت، تناسب ملموس و چندانی در عرصه میدان و زندگی مردم ندارد.متن حاضر تمرکز خاصی بر رفتار یکی از این مدیران بنام شاهرخ رمضانی دارد و به قلم فرهاد دمشقی تهیه شده است. لازم به توضیح است که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال عبارت قید شده در متن اصلی با عنوان رفتار آفتاب پرست را به رفتار رنگین کمانی و ملون الطبع بودن، تغییر داده است.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

فهم ملی بودن یک مسئله و اولویت آن در بین سایر مسائل، خرده هوشی می‌خواهد که متاسفانه در بخشی از مدیران وزارت بهداشت و درمان یافت نمی‌شود. این گروه اسما دکتر هستند و شما نیز لازم نیست به القاب توجه کنید یا سهمیه‌ای بودند و یا‌ ای کیو بالایی داشته و قدرت درک تخصصی دارند نه توان مدیریتی و حل مسئله. قصد توهین وجود ندارد، اما وقتی می‌بینیم که در خصوص چالش بی دندانی ایرانیان، بعضی از مدیران مثل بز نشسته و بر و بر نگاه می‌کنند و کاری جلو نمی‌برند، اولین وظیفه خودمان را تاختن قانونی به آن‌ها می‌بینیم. طبق آمار‌های موجود، هر ایرانی حداقل ۶ دندان پوسیده دارد؛ بالای ۸۰ درصد افراد ۵ تا ۶ ساله به طور متوسط ۵ دندان شیری پوسیده، یا کشیده‌شده یا پرشده دارند، افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله که در سن فعالیت اجتماعی هستند، ۱۲ تا ۱۳ دندانِ ازدست‌رفته دارند. در گروه سنی بالای ۶۵ سال نیز بیش از ۵۵ درصد افراد دیگر هیچ دندانی برایشان باقی نمانده است. استان کردستان در هر دو رده سنی کودکان ۶ و ۱۲ سال دارای بیشترین تعداد در شاخص میانگین دندان‌های پوسیده، ازدسترفته و پرشده است. در این میان استان تهران در رده سنی کودکان ۶ سال و استان هرمزگان در رده سنی کودکان ۱۲سال، دارای کمترین تعداد در شاخصِ یادشده هستند.

به مناسبت ایام بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی به بررسی ساختار پژوهشی و یافته‌های کتاب مقاومت شکننده:تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سال‌های پس از انقلاب اسلامی، نوشته جان فوران استاد جامعه شناسی دانشگاه کالیفرنیای آمریکا و ترجمه احمد تدین در سال ۱۳۷۰" توسط قاسم خرمی پرداخته شده است. این کتاب یکی از آثار روشمند درباره تحولات چند قرن اخیر ایران است. بعد از بیان نظرات خلاصه وار قاسم خرمی، اقدام به ضمیمه کردن تحلیل‌های نجف لک زایی (۱۳۸۳) درخصوص این کتاب شده است. تضارب آرای دو فرد مورد اشاره، شفاف کننده ابعاد مورد تاکید در این کتاب است.

هشتمین دوره مراسم اعطای لوح، نشان و تندیس امین‏‏‏‏‌الضرب روز سه‌شنبه با حضور فعالان بخش خصوصی، کارآفرینان، اساتید اقتصاد و اعضای اتاق‌های بازرگانی در تالار وحدت تهران برگزار شد. در این مراسم از خدمات کارآفرینانی که عمر خود را مصروف اعتلای کشور کرده‌اند با اعطای لوح و نشان تقدیر شد.

به هنگام رفتن به‌سمت بازار مشترک از جلوی مصلی و کلانتری ۱۶ زاهدان عبور می‌کنیم. دوستانی که همراهی می‌کنند، روایت‌هایی از اتفاقاتی که در این حوالی طی بیش از یک‌سال گذشته اتفاق‌افتاده ارائه می‌دهند ازاین‌رو در جریان حافظه جمعی حک‌شده بر فضا قرار می‌گیریم. هشتم مهر، نقش نمادینِ منفی‌ای در اذهان ایرانیان به‌خصوص مردم بلوچ یافته که به این فکر می‌کنم اگر تغییر کاربری پیدا کند و به مکانی فرهنگی به‌مثابه نوعی مرکز محله تبدیل شود، می‌تواند قدم شهرسازانه کوچکی برای عبور از فضای قطبی‌شده کنونی میان طیف وسیعی از مردم و نیز حاکمیت باشد. چون این مکان، انگار تبدیل به نمادی جدید از تشدید الگوی حکمرانی امنیتی در سیستان و بلوچستان پس از یک واقعه دهشتناک شده است. می‌دانم که پیشنهاد حساس و شاید پرریسکی را مطرح نموده و ممکن است از هر دو سوی قدرت و جامعه، نقد شوم؛ یکی بگوید دارم موضوعی تمام‌شده را زنده می‌کنم و دیگری بگوید اتفاقات تلخ در سیستان و بلوچستان را به یک مکان کوچک و نه‌چندان مهم تقلیل می‌دهم. اما بعنوان پژوهشگر ، احتمالاً حق داشته باشم که ایده تخصصی خودم را جهت عبور از این وضعیت استثنایی و بغرنج در سیستان و بلوچستان ـ که خشونت‌های آشکار و پنهانی در دل آن کماکان جریان دارند را بنویسم تا شاید قدری از فضای امنیتی شدت‌گرفته در استان کاسته شود و گفت‌وگویی شکل گیرد.

سال‌های زیادی است که جامعه با مشکل قانونگذاری و قانون نویسی پشت درب‌های بسته و توسط جماعت محدود خود دانای کل پندار مواجه است و در قانون‌گذاری، توجه تجربی و علمی به موضوع نمی‌شود؛ قانونی نوشته می‌شود که تماماً تراوشات ذهنی یک گروه محدودی است، آن‌ها یا کارشناسان دولت هستند یا نمایندگان مجلس. یعنی صاحبان مقامات دولتی تصورشان این است که همه‌چیز می‌دانند. بعنوان مثال وزیر ارشاد می‌خواهد برای فیلم‌سازی که ۳۰ سال است فیلم می‌سازد، قانون بنویسد و به او بگوید که چطور باید این‌کار را انجام دهد. به‌همین‌دلیل است که قوانین ما در اغلب قریب به اتفاق موارد، مناسب نیستند. خروجی می‌شود قوانین ناقصی که با واقعیت‌های جامعه سازگار نیستند. قانون‌گذاری در ایران یک خصلت آمرانه دارد؛ در امور اجرایی می‌توان آمرانه رفتار کرد، اما در قانون‌گذاری نمی‌شود. توهم دانایی، یکی از موانع بزرگ قانون‌گذاری اصولی در ایران است. جامعه مدنی ایران، هیچ سهمی در قانون‌گذاری ندارد و.. نظرات کامبیز نوروزی حقوقدان، در این خصوص اموزه‌های انتقادی خوبی برای فهم و اصلاح امور دارد.

صالح اسکندری نوشت: قوه قضائیه جمهوری اسلامی مستقل است و تحت فشار هیچ شخص و جریانی نبوده و نیست. دکتر ولایتی نیز هیچ تماس یا نامه و یا پیگیری از مراجع قضایی درباره پرونده شهید عجمیان نداشته است‌ . شواهد بسیاری وجود دارد که منتقدین وساطت دکتر ولایتی در این ماجرا، برای هم صنفی های خود نامه های مشابهی را به قوه قضائیه نوشته اند و درخواست بررسی بیشتر کرده اند. از طرف دیگر سردار سعید قاسمی با حضور در منزل پدر شهید عجمیان بیان داشت که حاج آقا در مورد ولایتی حرف دل ما را زده است.

‌وقتی به او گفتم فیلم‌سازی است که فارغ از همه چیز، در شرایط دشوار و آسان همواره، فیلم ساخته و در کارنامه هنری‌اش بیش از همه افرادی که در آن سال‌ها، به قول خود او انقلابی در سینما راه انداختند، حضور داشته و این برخورد‌ها مانع کارش نشده و سرانجام راهی برای آن‌ها یافته است، گفت: در شرایط نامناسب، به دنبال پادزهر است و بیشتر می‌اندیشد و می‌نویسد و فیلم می‌سازد و «سینماتراپی» می‌کند تا سم‌ها را از بدنش بیرون آورد.

سیدحسین حسینی، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دین و کلام پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در یادداشتی با عنوان «کافه‌ها تعطیل و دکان‌ها باز؟» در روزنامه اعتماد نوشت: «اخیرا نامه‌ای از رییس دانشگاه تهران درخصوص تعطیلی کافه‌های اطراف دانشگاه در محافل عمومی منتشر شده که باید آن را یکی از عجایب چندگانه در تاریخ ۱۰۰ ساله دانشگاه‌های ایران برشمرد. پرسش این است که آیا کافه‌های اطراف دانشگاه تهران اعتبار علمی این دانشگاه را مخدوش کرده‌اند، ولی دکان‌های پر رونق رساله‌ساز و مقاله‌های پولی خیر؟»

نظام برنامه ریزی توسعه ای کشور دچار انحطاط قابل اثبات شده و متاسفانه نهادهای نظارتی و سیاستگذاری بالا دستی هم تمایل به ورود موثر ندارند. با کمال صدها تاسف و هزاران معذرت، اراجیفی بعنوان محور توسعه کشور در پنج سال آینده با رویکردی متمایل به سلب مسئولیت توسط دستگاه های اجرایی تهیه شده و در سازمان برنامه و بودجه اندکی چکش کاری شده و تحویل مجلس گردیده است. واقعا مشارکت چند انجمن علمی در این برنامه درخواست شده و در کجا ثبت گردیده است؟ بشکل اشکار به دولت محترم و نمایندگان مجلسی که مثلا سوگند نمایندگی و وفاداری به نظام و دین و اب و خاک خود را خورده اند ، هشدار می دهیم که امروز با زبان کارشناسی با شما صحبت مشفقانه می کنیم و امیدواریم که گوش های سنگین بعضی ها بشنود آنچه را که باید قبلا می شنید و عمل می کرد. اگر نشنیدید ، فردا به اتهام چهارگانه قصور ، تقصیر، ترک فعل و اهمال ، بر سرتان آوار می شویم. سرنوشت کشور مگر خاله بازی است که هر با شناسنامه و بی شناسنامه ای ، وزود غیرکارشناسی بدان داشته باشد؟ موارد زیر ، برخی از انتقادات مطرح در خصوص لایحه برنامه هفتم توسعه بوده که در پایگاه تحلیلی خبری شعار سال منعکس گردیده است. برای سهولت بهره برداری ، اقدام به بخش بندی حوزه ها شده است. از زحمات برخی کارگروه های مجلس نظیر کارگروه محیط زیست بابت شنیدن نقدها ، تشکر ویژه می کنیم. به صراحت عرض می شود که از توانمندی بالغ بر 400 انجمن علمی کشور در برنامه هفتم توسعه استفاده لازم برده نشده و سند پیشنهادی فاقد جامعیت و مانعیت لازم است.

جمهوری اسلامی نوشت:سخنان همسر رئیس جمهور در مورد مصداق بانوی اول با واکنش‌های بسیاری روبرو شد. این واکنش نشانگر حساسیت بالای جامعه در مورد رفتار و عملکرد مسئولان می‌باشد. خانم علم‌الهدی شاید با نیت فروتنی آن سخن را گفته باشد، ولی روح اشرافیگری نهفته در آن جملات جامعه را برآشفت.با خوش‌بینی اظهارات خانم علم‌الهدی را صرفاً یک بی‌سلیقگی و غفلت نه یک عقیده و روحیه برتری طلبی و مقام پرستی تلقی می‌کنیم. ولی بر این نکته تأکید می‌کنیم که جامعه ملتهب امروز، هر سخنی را برنمی‌تابد و لازم است قبل از هر صحبتی پیامد‌های احتمالی آن مورد دقت و توجه قرار گیرد که اگر هم برای همسر رئیس جمهوری شأنی هست اهمیت دادن و رعایت شأن و حال مردم است.

گزارش روزنامه همشهری در خصوص خرابی دندان‌های ایرانی‌ها با جهت گیری و تمرکز موضوع روی فقر توسط رسانه‌های معاند روبرو شده و برداشت سیاه نمایی از موضوع کردند. این در حالی است که می‌توان با جهت دهی موضوع به سمت مطالبه گری بیمه دندانپزشکی، کاهش هزینه‌های ترمیم دندان و بومی سازی امپلنت‌ها و اخذ سایر خدمات از دانش بنیان‌های داخلی، ارایه یارانه به مراکز دندانپزشکی خاص، اقساطی کردن پرداخت هزینه‌های دندانپزشکی از طریق اعتبارات بانکی، استفاده از مکمل‌ها و افزودنی‌ها در اب و نان و چند محصول غذایی دیگر و غیره، با این اپیدمی مقابله کرد. راستی بنظر شما عین الهی وزیر بهداشت و درمان و اموزش پزشکی کشورمان است؟ سلام عین الهی، روزت بخیر عمو جان.

هفت انجمن علمی در واکنش به آنچه اخراج اساتید و برخورد با دانشجویان عنوان شده، بیانیه‌ای را منتشر کرده‌اند که در بخشی از آن آمده است: ما به رغم همه تضییقات و محدودیت‌هایی که در سال‌های اخیر برای انجمن‌های علمی ایجاد شده است و با ابراز نگرانی عمیق نسبت به سرنوشت کشور وظیفه خود می‌دانیم که چنین هشداری را با صدای بلند اعلام کنیم و امید داریم که نهاد علم در جامعه ما آن‌چنان قدرتمند شود که بتواند از ارزش‌های بنیادین و هویت و موجودیت خود دفاع کند و راه را بر اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های بنیان‌سوز و مخرب ببندد.